Zitten we maandagavond te eten, stopt er een auto, er stapt een man uit met een pet en een bodywarmer (ik dacht nog even dat het pa was, die heeft ook zo'n pet) en hij zwaait met een soort ijzeren stok naar ons. Geen idee wat er gebeurt dus ik naar buiten. "Is voor het bord" zegt de man. Voor het bord? vraag ik nog ietwat verbaasd, tot het doordrong, natuurlijk, HET BORD!
Het bord is dus gearriveerd. En heeft een plek in de voortuin. Elke keer als ik er langs loop schiet door mijn hoofd dat dit mijn tuin niet is, want dit is een tuin die te koop staat. Gekke gewaar-wording.
Het nummerbordje kan ook blijven hangen want aan nummer 19 hebben we niets op de JM_kade 33.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten